Ngiti sa Iyong Mukha

Image taken from Google.com

Napapansin ko nitong Mga nakaraan-
lutang ang isipan- abot sa kalangitan,
tila isang balon- balot ng kadiliman.
At itim na ulap-nagbabadya ng ulan.

Napuno ng kalungkutan ang iyong mukha,
'di mo man sabihin-nangungusap ang luha,
banaag ko ang kataga't-bawat salita.
Nakita ko lahat- sa pagpatak ng luha.

Sa luhang umaagos-sayong mga mata;
hatid sa aki'y-lubos na pag-aalala,
Ano ba ang dahilan ng iyong pag-iyak?
Tila puso mo-ay tinarakan ng itak.

Anuman ang dahilan ng 'yong dinaramdam?
Maging malalim o mEdyo may kababawan,
nais kong malaman mo-ako'y naRito lang.
At handa kang samahan- magpakailan pa man.

At kung sakaLi man na ako ang dahilan;
nang iyong pagdaramdam at ng kalungkutan,
hayaan  mong iduyan kita- sa aking bisig,
ipadama sa'yo- ang tunay kong pag-ibig.

Sa pag-ibig kong ito sana'y mabawasan;
iyong kalungkuta't -bigat na dinaramdam,
nang ang pag-agos ng luha'y- muling maibsan,
at ngiti sa mukha'y- muli kong masilaYan.